Najstarsze wiadomości o pracujących małpach pochodzą z Egiptu i można im przypisać czcigodny wiek co najmniej 4000 lat. Na freskach i malowidłach ściennych z okresu około 2000 lat p.n.e. widoczne są małpy zrywające owoce na wierzchołkach palm daktylowych, drzew figowych i innych. Ponieważ pod drzewami widoczni są ludzie, wyciągnięto stąd nieco pochopnie wniosek, że pawiany występują w charakterze pomocników przy zbiorze owoców. Jest znacznie bardziej prawdopodobne, że stojący pod drzewami dozorcy tylko obserwowali pawiany przy zrywaniu najlepszych owoców na swój własny użytek. Chociaż Egipcjanie nie znali jeszcze witamin, potrafili jednak intuicyjnie ocenić wartość świeżo zerwanego owocu i pozwalali na korzystanie z niego przede wszystkim swym najcenniejszym „świętym” ulubieńcom. Z okresu starożytności, wprawdzie z lat znacznie późniejszych, pochodzi jeszcze jedno świadectwo rzekomego wykonywania przez małpy pracy dla ludzi. Grecki pisarz Filostrat z IV w.n.e. wspomina w jednej ze swoich prac o zdolnościach do naśladowania, obserwowanych u małp indyjskich, i opowiada, w jaki sposób odbywała się nauka zrywania owoców pieprzu. Wprawdzie nie wiemy, czy chodziło tu o hulmany (Presbytis entellus) czy o rezusy (Macaca mulatta), ale opisane zdarzenie godne jest uwagi.
Początkowo, gdy indyjscy chłopi spostrzegali, że małpy są w pobliżu, zrywali z krzaków trochę dojrzałych gron pieprzowych i rzucali je na kupę. Następnie udawali się do domu, pozornie nie zwracając uwagi na małpy przypatrujące im się z zaciekawieniem z drzew.
