W ciągu całego XIX stulecia, podobnie jak za czasów St. Hila- ire’a, orangutany były jeszcze w Europie rzadkością. Częściej natomiast przywożono szympansy. Szczególnie jednak licznie chowano przebiegłe koczkodany oraz równie chytre rezusy. Najmłodszy syn rezydującego w Pradze cesarza Karola IV miał już w 1380 tresowanego koczkodana zielonego. Od XIV do XIX stulecia pokazywano coraz częściej odpowiednio wyuczone koczkodany. Bardzo w swoim czasie ceniony artysta cyrkowy Trede z Augsburga demonstrował w 1838 sztuki koczkodanów, rezusów i psów. Treser małp Bruckmann występował w 1855 z rewią zwierząt, która wywołała sensację swym urozmaiconym programem. W rewii tej występowały koczkodany popisujące się jazdą na psach, rezusy jako akrobaci na linie oraz kucyki zaprzęgnięte do powozów w pochodzie weselnym małp. Punkt szczytowy rewii stanowiła wspaniała scena, w której uczestnicy widowiska szturmowali lilipucią twierdzę. Małpy wspinały się na wały, podczas gdy psy wdzierały się przez zwodzone mosty. Widzowie śledzili z zachwytem przebieg szturmu i jego zakończenie, gdy zwierzęta po zdobyciu zamku rzucały się z hałasem na przygotowany dla nich zawczasu pokarm.
