Werner Keller cytuje w swojej pracy Biblia ma jednak racją zapis pewnego fenickiego kapłana imieniem Sanchuniathon o flocie handlowej króla Salomona: ,,… i Joram (tzn. Hiram) był zmuszony rozkazać przewieźć drzewo na 8000 wielbłądów. Zbudowano z niego flotę liczącą 10 okrętów”. Keller podaje dalej: „Sanchuniathonowi były znane nawet imiona fenickich kapitanów, którzy sprawowali dowództwo nad flotą. Zwali się oni: Kedarus, Jaminus i Kotilus”. Keller wylicza dalej różne przypuszczenia, według których Ofir mógł być położony na granicy dzisiejszej Rodezji, gdzie już w starożytności znajdowały się kopalnie złota. Dochodzi jednak do tego samego wniosku, co uczony nazwiskiem Albright: „Rozmaite przesłanki wskazują na Afrykę wschodnią. Byłoby to zgodne z podawTanym przez Biblię czasem, zużywanym na podróż. W każdym razie towary uzyskiwane w ramach wymiany handlowej, tj. złoto, srebro, kość słoniowa i małpy, wskazują wyraźnie na ich afrykańskie pochodzenie” Ostatecznie Werner Keller utożsamia kraj Ofir ze staroegipskim celem podróży handlowych — krajem Punt, z którego •— jak już wiemy — wywożono małpy do Egiptu na wiele setek lat przed Salomonem. W czasie między 530 a 480 p.n.e. Kartagina próbowała rozciągnąć swoje wpływy handlowe wzdłuż brzegów zachodnioafry- kańskich. Projektowano założyć na tych terejMcęipMłowe faktorie, które pozyskiwałyby miejscowe produkty stanowiące pożądany przedmiot handlu. W tym celu około 525 p.n.e., zbudowano flotyllę z 60 okrętów, która miała przewieźć 30 000 osadników — rzemieślników i kupców — na nowe tereny nadające się pod budowę portów. Dowódcą jej został Hanno, jeden z dwóch najwyższych urzędników miasta-państwa Kartaginy.
