Również w Orange Park na Florydzie małpy człekokształtne były poddawane badaniom inteligencji, przy czym stosowano stopniowo coraz trudniejsze próby. W jednej z nich zawieszano kosz z owocami poza klatką w ten sposób, że szympansy mogły go przyciągnąć wyłącznie za pomocą liny, do której był przywiązany. Kosz był za ciężki dla pojedynczego szympansa, gdyż oprócz owoców został jeszcze dodatkowo obciążony. Badany szympans potrafił sobie jednak poradzić, sprowadzając do pomocy jednego ze swych współtowarzyszy. Połączonymi siłami małpy ciągnęły za linę tak długo, aż kosz przybliżył się na tyle, że zwierzęta mogły dosięgnąć upragnionych owoców. Tym samym dowód ich inteligencji został przeprowadzony w sposób przekonywający. W 1948 postawiono przed szympansami w Orange Park zupełnie inne zadanie. Zbudowano mianowicie skrzynię prawie dwumetrowej długości, z obu końców otwartą. Pokrywa skrzyni została zaopatrzona w zawiasy i zamek, który można było łatwo otworzyć. Wnętrze skrzyni miało zaledwie około 10 cm średnicy. W obecności badanego szympansa Yerkes wkładał banana jako przynętę do tej wąskiej skrzynki, którą ponadto mocno przytwierdzono do podłogi. Obok skrzyni leżał drewniany kij długości ponad 2 m. Początkowo każdy szympans próbował na próżno dosięgnąć banana przez wkładanie ręki do skrzyni, najpierw od jednego, później od drugiego końca. Następnie małpy kładły się wiele razy na ziemi i spoglądały przez otwarte końce skrzyni, aby przekonać się, czy banan tkwi jeszcze w jej wnętrzu. Później próbowały oderwać pokrywę, a następnie całą skrzynię postawić pionowo. W ciągu 11 dni trzeba było po każdej nieudanej próbie wyjmować banany ze skrzyni i dawać małpom do zjedzenia. Wreszcie dwunastego dnia pewna szympansica wpadła na właściwy pomysł. Najpierw spojrzała przez otwarty koniec skrzyni, tak jak to już czyniła poprzednio, potem obserwowała w ciągu kilkunastu sekund leżący obok kij, po czym schwyciła go, włożyła przez otwarty koniec skrzyni i przesunęła banan do drugiego końca.
