W latach 1913—1916 rosyjska uczona Ładygina-Koths przeprowadziła pierwszy naukowy test rysunkowy z szympansem Joni. Odbyło się to na terenie stacji badawczej w Moskwie, utworzonej z inicjatywy Pawłowa. Fotografie i kilka arkuszy z baz- grotami szympansa, opublikowane w ZSRR wprawdzie dopiero w 1935, stanowią dowód przeprowadzonego doświadczenia. Zoolog Aleksander Sokolowsky, dawny współpracownik naukowy Carla Hagenbecka, wspomina (1928) w swojej książce o analogicznych próbach przeprowadzonych w ogrodzie zoologicznym Hagenbecka, i przytacza podobiznę rysunku, jaki wykonał szympans Tarzan II. W niewiele lat później badacz amerykański W. N. Kellogg, docent na uniwersytecie stanu Indiana w USA, wychowywał szympansicę Guę wspólnie ze swym synkiem Donaldem, jako jego towarzyszkę zabaw. W trakcie tego doświadczenia uczony wręczał ołówek i papier rocznemu zwierzęciu i starszemu od niego o cztery i pół miesiąca chłopcu. Kellogg pokazał małpie, jak należy posługiwać się ołówkiem, i zwierzę zamazało wkrótce kilka arkuszy papieru. Kellogg wspomina o tym, niestety tylko mimochodem, w swej książce . Na założonej w 1930 na Florydzie stacji badania małp człekokształtnych, znanej pod nazwą Laboratorium Yerkesa, zoopsycholog Paul Schiller zajmował się w ciągu 10 lat między innymi również badaniami uzdolnień rysunkowych szympansicy imieniem Alpha. Nanosił on na arkusze rysunkowe trójkąty, koła, kwadraty, prostokąty i inne figury geometryczne i następnie wręczał arkusze badanemu zwierzęciu. Szympansica wykonywała zwykle swe rysunki w obrębie tych figur lub nieco poza nimi, pozostawiając nie zarysowaną resztę papieru.
