Następnie Garner przeprowadził badania na temat umiejętności liczenia. W małej czworokątnej skrzynce wykonano otwór dostatecznie duży, aby małpa mogła tam wsunąć rękę i wyjąć z powrotem zaciśniętą pięść, po czym otrzymała ona do zabawy 3 metalowe kulki o średnicy kilku milimetrów. Po pewnym czasie Garner zabrał zwierzęciu wszystkie 3 kulki i w jego obecności wpuścił przez otwór do skrzyneczki. Kapucynka wyjęła natychmiast wszystkie kulki jedną po drugiej. Próbę tę powtórzył Garner wiele razy; w pewnej chwili nieznacznie wpuścił jedną z kulek do kieszeni swej marynarki. Małpa po znalezieniu dwu kulek wkładała jeszcze kilka razy rękę do skrzynki, chcąc wyjąć trzecią kulkę. W końcu zaczęła szukać zaginionej kulki w pokoju. W ten sposób zostało udowodnione, że kapucynki są w stanie opanować pojęcie trzech. Gdy Garner powtórzył analogiczną próbę z 4 kulkami, a następnie zamiast czterech włożył do skrzynki tylko 3 kulki, kapucynka nie zareagowała na brak czwartej kulki. W innym doświadczeniu Garner powiesił 3 dzwoneczki w klat ce pewnej kapucynki w ten sposób, że przez pociąganie za sznurki można je było rozkołysać. Zwierzę przyglądało się, jak człowiek pociągał za sznurek, i następnie naśladowało go. Dwa dzwonki nie miały „jierca” i nie wydawały żadnego dźwięku. Małpa wkrótce wykryła, że tylko jeden dzwonek dzwoni, i zajęła się wyłącznie prowadzącym do niego sznurkiem. Teraz Garner, aby odwrócić uwagę kapucynki, umieścił w jednym z rogów klatki karmę i jednocześnie zawiesił dzwonki w innej kolejności. Małpka znowu szybko odnalazła dźwięczący dzwonek i pociągała za
sznurki prowadzące do obu niemych dzwonków tylko przypadkiem, zapewne przez pomyłkę.
