Badanie testowe z różnymi numerowanymi szufladkami, umieszczonymi w jednej szafce, udało się z tym makakiem tylko połowicznie. Początkowo makak uważał szufladki za zabawkę szybko powyciągał je wszystkie. Dopiero po dłuższym czasie zapamiętał sobie pewną szufladę, w której znajdowały się przysmaki. Makaki jawajskie mają mniej pofałdowaną korę mózgową niż kapucynki, a jeszcze mniej niż małpy człekokształtne. Jednak właśnie one, podobnie jak i dość blisko z nimi spokrewnione makaki lapundery (Macaca nemestrina) z Malajów, były szkolone — o czym już wspomniano — do wykonywania rozmaitych czynności. Zależnie od nastroju bywają one mniej lub więcej posłuszne. Ziegler relacjonuje o nich w sposób następujący: „Gdy brałem małpę w koszyczku do pokoju i pozwalałem jej odpoczywać na moich kolanach w czasie czytania gazety, dawała wyraz swemu zadowoleniu wielokrotnym pochrząkiwaniem. Wieczorem. kiedy szykowała się do spania, była szczególnie skłonna do czułości. Gdy wracałem z podróży lub też gdy przybiegł do niej pies, aby się z nią pobawić, wydawała głośne okrzyki radości. Bardzo chętnie udawała się ze mną na spacer po ulicy i cieszyła się, gdy mijające nas osoby odzywały się do niej”. W stosunku do córeczki Zieglera, z którą małpa na ogół chętnie się bawiła, bywała nieraz złośliwa, szczególnie gdy pozostawała z nią sama i musiała oddać ukradzioną dziecku szczotkę lub inny drobiazg. Przedmioty, które sobie samowolnie przywłaszczyła, uważała za swoją własność.
