Po upływie przeszło 1000 lat oswojone bestie nie przebywały już na pańskich dworach jak za czasów rzymskich, gdy lwy zaprzęgano do rydwanu Heliogabala. Książęta włoscy epoki odrodzenia trzymali je tylko w swych zwierzyńcach podobnie jak Iwan Groźny, który dostał w 1573 oswojone lwy w podarunku od angielskiej królowej Elżbiety I. Nieco później lwy dotarły również […]

W okresie cesarstwa wielu władców rzymskich doceniało znaczenie oswojonych i tresowanych drapieżników dla umocnienia swego prestiżu w oczach prostego ludu, toteż zatrudniali treserów, których zadaniem było oswoić lwy (rzadziej tygrysy) tak dalece z obecnością ludzi, aby ich wysoko postawieni panowie mogli przebywać wśród nich bez narażenia się na niebezpieczeństwo. Niektórzy cesarze trzymali bestie nawet w […]

Pełne fantazji jest również inne opowiadanie Pliniusza o spotkaniu pewnego żeglarza z lwem potrzebującym pomocy. Marynarzem tym był Elpis z Samos, który napotkał lwa wkrótce po swym wylądowaniu na afrykańskim wybrzeżu. Gdy uciekając przed nim schronił się na najbliższe drzewo, bestia w postawie wyczekującej położyła się opodal. Oblężony człowiek zwrócił się wówczas do bogów o […]

Wielu pisarzy rzymskich zdawało się przekładać opowieści o lwach nad inne ciekawe historie. Najbardziej znane są niewątpliwie opowiadania Aulusa Galiusza i Klaudiusza Eliana Androklosie i jego obrońcy — lwie. Pewien zbiegły i schwytany z powrotem niewolnik, który miał za karę walczyć na arenie z lwem, został przez niego poznany powitany z oznakami wdzięczności, ponieważ Androklos niegdyś na pustyni usunął […]

Elian, Pliniusz i inni historycy rzymscy, obserwując oswojone lwy u kuglarzy na dworach kapłanów i cesarskich możnowład- ców, dali się tak zasugerować, że przypisywali tym drapieżnikom nadzwyczajną dobroduszność. „Chodząca encyklopedia” rzymskiej starożytności, historyk i autor historyjek Pliniusz wspomina również wielokrotnie w swojej Historii naturalnej o inteligencji lwów. Z jego opowiadań wynika, że choć ówcześni ludzie mieli […]

Toteż pomaga im w tym pielęgniarz używając twardej szczotki, i to tak energicznie, że zwierzęta pomrukują z błogością i choćby tylko z tego powodu są mu bardzo wdzięczne. Zdarza się często, że słoń odbiera pielęgniarzom miotłę, aby przedłużając w ten sposób sztucznie swą trąbę, podrapać się w miejscu, którego w inny sposób nie mógłby dosięgnąć. Prof. […]